ใบไม้สีทอง ?

พรุ่งนี้ ฤดูใบไม้ร่วงกำลังจะมาถึง ผมจำได้ว่าครั้งแรกที่มาถึงซีแอตเทิลก็ตอนฤดูนี้ ตอนเด็กๆ ถ้ามีเวลาว่าง ผมจะชอบคิดถึงสิ่งต่างๆไปเรื่อย ผมเคยคิดว่าอยากขึ้นเครื่องบิน ถ้าผมได้ขึ้นไปบนท้องฟ้า ผมจะจองที่นั้งริมหน้าต่าง เพื่อที่จะได้เปิดกระจก หยิบก้อนเมฆมาใส่เอาไว้ในกล่อง เพื่อที่ตอนผมกลับมาถึงบ้าน จะได้เก็บเอาไว้ดูเล่น( ซึ่งแน่นอนว่าแม้แต่ตอนนี้ ผมก็ยังไม่ได้ทำ) มีหลายอย่างที่ผมเคยคิดแล้วไม่มีทางทำได้ และมันก็มีบางอย่าง ที่ผมเคยคิดไปแล้ว ลองไปแล้ว ทำไปแล้ว หนึ่งในนั้นคือ การได้เห็น ใบไม้สีทอง?

มีครั้งนึงผมไปเดินห้างในเมืองไทย แล้วด้วยเหตุการ์ณใดมิทราบได้ ผมเดินไปตรงโซนขายทีวี ผมจำไม่ได้แน่ชัดว่าเดอะมอลล์บางกะปิหรือที่ไหนซักแห่ง( บ้านผมอยู่ตรงสีแยกลำสาลีพอดี สามารถเดินไปเดอะมอลล์ได้อย่างง่ายดาย) แล้วทีวีต่างๆมากมาย หลายขนาด หลายยี่ห้อ จะเปิดเป็นเหมือนวีดีโอสารคดีหรือไม่ก็ภาพทิวทัศน์ต่างๆให้ใครก็ไม่รู้ดู ภาพที่ติดตาผม คือภาพถนนในซอยๆนึงที่มีต้นไม้ปลูกไว้เต็มสองข้างทาง แล้วตามพื้นถนนเต็มไปด้วยใบไม้ร่วงสีเหลืองทอง ผมจะนึกภาพยามเช้าซักเช้านึง แบบ ตื่นมาแล้วออกมาวิ่งจ๊อกกิ้ง หรือ เดินเล่น หรือ ปั่นจักรยานไปตามทางใต้เงาของต้นไม้และบนกองของใบไม้ ซึ่งแน่นอน ตอนนั้นที่เมืองไทย ผมไม่สามารถทำได้ อย่างมากที่สุดก็ทำได้แค่เดินเล่นใต้เงาของต้นหูกวางหน้าบ้าน คอยหลบลูกของมันที่จะหล่นลงมาแบบไร้การคาดเดา แต่พอผมมาถึงและได้มาเห็นต้นไม้ของซีแอตเทิล ผมรู้สึกถึงสิ่งนึงที่ผมจำมาผิดตลอด ใบไม้สีทอง? มันไม่จริงหรอก ใบไม้ไม่ใช่สีทอง ใบไม้มีหลายสี

เพราะต้นไม้แต่ละต้น มีสีของการเปลี่ยนไม่เหมือนกัน บางต้นสีแดง บางต้นสีเหลือง บางต้นสีส้ม บางต้นสีน้ำตาลแก่ และแม้แต่ภายในต้นไม้หนึ่งต้น ไม่ใช่ใบทุกใบจะเปลี่ยนสีพร้อมกัน เพราะฉะนั้นมันก็จะยังมีสีเขียวปนอยู่ ซึ่งก็มีหลายโทน เขียวอ่อน เขียวแก่ เขียวเข้ม และยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเกิดเราเดินไปตรงต้นไม้หนึ่งต้นแล้วเด็ดเอาใบไม้ออกมาหนึ่งใบ แล้วสังเกตุมันดีๆ จะเห็นว่าภายในใบหนึ่งใบก็มีหลายสี ผมจำได้สมัยตอนเด็กๆเรียนวิชาศิลปะ อะไรคือสิ่งที่เด็กชอบวาดมากที่สุดในโลก? พระอาทิตย์  ก้อนเมฆ ภูเขา แม่น้ำ คน และ ต้นไม้!! ถ้าเกิดเอาผลงานของวิชาวาดตามจินตนาการของเด็กประถมมาดู ผมเชื่อว่าทั้งห้อง แทบทุกคนต้องมีวาดรูปต้นไม้ ซึ่งก็แน่นอน ต้องวาดใบไม้ และทุกคนจะต้องระบายสีลำต้นสีน้ำตาลและใบไม้สีเขียว( ยกเว้นเสียแต่ว่าเขาจะวาดต้นไม้ที่กำลังจะตาย ไม่มีใบ) แต่ต้นไม้ของที่นี้ ถึงจะไร้ซึ่งใบ เหลือแต่กิ่งและลำต้น มันก็ยังไม่ตาย อันที่จริง เพราะทำแบบนั้นต่างหาก มันถึงยังไม่ตาย 

ฤดูโปรดอย่างที่สองของผม(และเชื่อว่าอีกหลายๆคน) คือ ฤดูหนาว ไม่มีใครเป็นเด็กที่เมืองไทยแล้วไม่ฝันอยากจะปั้นตุ๊กตาหิมะตามอย่างในหนังหรือการ์ตูนที่ดูในทีวี ที่ซีแอตเทิล หิมะจะตกเป็นบางที่และบางปี ตอนเด็กๆผมจะลองจินตนาการ หยิบความรู้สึกที่เดินแล้วพูดเป็นไออย่างที่เห็นในหนังฮ่องกง มารวมกับความรู้สึกที่ดูในหนังฮอลลิวูด ฉาคพระเอกกำลังอินเลิฟกับนางเอกท่ามกลางหิมะโปรยปราย เอามารวมๆกันแล้วเดาเอาเองว่ามันจะรู้สึกแบบไหน และถ้าเกิดหิมะตกแถวบ้าน ผมจะเป็นคนแรกที่ตื่นมาปั้นตุ๊กตาหิมะ ผมจะไปโกยหิมะตามถนนมาไว้ในบริเวณบ้านให้หมด แล้วจะไม่มีใครสามารถมารุกล้ำได้เพราะมันเป็นที่ศักดิ์สิทธ์ของผม และซึ่งในความเป็นจริง แม้แต่ปัจจุบัน ผมยังไม่เคยทำมันจริงๆจังๆเลย หิมะไม่ได้มีแต่ความโรแมนติกและความสนุกสนาน หากแต่มันควบคู่กันไปกับความเย็นและความลำบาก ถ้าวันไหนหิมะตกหนัก รถไม่สามารถวิ่งได้ ถึงจะมีรถของทางเมืองมาช่วยโกยหิมะ แต่ถนนจะลื่นมากและเสียสมดุลได้ง่าย ซึ่งผมก็ได้ลองมาแล้วแบบสตายวัยรุ่น นี่ยังไม่พูดถึงความเย็นเยือกของมัน ซึ่งจริงๆแล้วผมชอบมาก แต่มันสนุกอยู่ประมาณ2-3วัน หลังจากนั้นความสนุกจะกลายเป็นความทรมาณ เพราะห้างร้านต่างๆก็จะปิดหมด และในที่สุดก็จะหมดกิจกรรมที่ทำนอกบ้านเหลือแต่กิจกรรมในบ้าน แต่โชคดีที่ผมเป็นคนสติเยอะ เพราะถ้าใครสติน้อย อาจจะกลายเป็นบ้าได้

พรุ่งนี้ ฤดูใบไม้ร่วงกำลังจะมาถึง ผมจะรอดูใบไม้ หลายสี