Harry Mulisch

Only I know this.

You are now probably hanging out with Alan Watts in a garden somewhere

Drinking green tea, talking nonsense,

Resting In Peace.

04/14/13

แต่มันไม่มีคำพูดใดที่จะเปลี่ยนความคิดของเธอได้
และมันก็เป็นไปตามโลกใบนี้ สัจธรรมไม่สามารถเปลี่ยนแปลงโลกได้
เพราะโลกประกอบไปด้วยทุกสิ่งทุกอย่าง
โลกคือสังคมของหมู่คณะ ที่คละกันไปด้วยสิ่งต่างรูปทรง ต่างหน้าที่ ต่างชีวิต

มันจะเป็นแบบนี้
เหมือนที่ฉันเป็นแบบนี้
และเขาเป็นแบบนี้

03/28/13

When was the last time I listen to my own songs and not think of any gain or loss ?
I don't want to be forgotten. Music is the only thing I have.

Okay, maybe that's not true..
But what is this feeling so far out and so frustrating ?
But what is this feeling so heavy and tiring ?

I just don't want to give up now. I've come so far.
You think I'm just a kid ?
You can laugh at me if you want.

I did it all for the sake of music.

03/25/13

ได้เวลาแล้วหรือยังที่จะเลิกกังวล
ถ้าไม่เขียน เธออึดอัด ถ้าเขียนมากไป เธอรู้สึกกดดัน
อย่าคิดมากไปเลย
อย่าลืมยิ้ม

I love you, PP from VV !!

                                                                 
                                                                     --------------------

AT MIDNIGHT IN THE KITCHEN.. Poems by Shuntaro Tanikawa

ใหม่

พี่เคยเป็นรึเปล่าครับ ในวันที่อากาศดี มีแสงแดดจ้าแบบไม่ร้อนมาก แล้วอยู่บ้านเฉยๆไม่มีภาระกิจอะไรต้องทำ อยู่ดีๆเราจะมีความคิดที่ว่า ถึงเวลาที่ต้องเริ่มต้นทำอะไรใหม่ๆ ซะที ผมเป็นบ่อยมาก

ผมรู้สึก ว่าถ้าเกิดผมจะมีความสุขอะไรก็แล้วแต่ ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องที่เกี่ยวกับการกิน การฟัง การได้เห็น การได้ลงมือทำ ปัจจัยแรกที่มันจะทำให้ผมรู้สึกดีได้นั้น อย่างแรก ผมจะต้องรู้สึกว่า ผมไม่เคยทำมันมาก่อน(หรือเคยทำไปแล้ว แต่จำความรู้สึกไม่ได้) ยกตัวอย่างแรก อาหาร ทุกๆวันผมอยากจะกินอาหารใหม่ๆ เพื่อให้ได้ความรู้สึกใหม่ๆ ถึงแม้ว่าบางอย่างจะเคยกินไปแล้ว แต่ก็ไม่เป็นไรถ้ามันเป็นความรู้สึกใหม่

เพลงในแต่ละวัน ผมก็จะพยายามฟังเพลงใหม่ๆ ไม่ใช่ว่าใหม่แค่เพราะว่ามันใหม่ แต่ว่าใหม่ในความรู้สึกของผม อาจจะเป็นเพลงเดิมที่ฟังซ้ำๆแล้วหลายครั้ง แต่อยากจะรู้สึกถึงมันใหม่

ครั้งแรกที่มาที่ซีแอตเทิล ผมรู้สึกตื่นเต้นกับสถานที่เป็นอย่างมาก และเวลาที่ผมรู้สึกว่า ผมอยู่ในที่ๆผมยังไม่คุ้น มันจะมีความรู้สึกเล็กๆซ่อนอยู่ข้างในตัวผม ประมาณว่า " เฮ้ย มันน่าตื่นเต้นหว่ะ มันมีอะไรที่เรายังไม่รู้และไม่เห็น " และทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตช่วงนั้น ถึงแม้ว่าจะเป็นสิ่งไม่ค่อยดี แต่มันก็ยังรู้สึกดี เพราะเรายังเห่อสถานที่อยู่ เหมือนกับเวลาเราต้องย้ายบ้านหรือย้ายที่ทำงาน พี่เคยเป็นมั้ยครับ พอย้ายมาใหม่ๆแล้ว อะไรๆก็ดูตื่นเต้นไปหมด สภาพแวดล้อมใหม่ เพื่อนใหม่ ต้นไม้ใหม่ ตึกรูปร่างแปลกใหม่ สายลมพัดแบบใหม่ๆ  แต่พออยู่ไปนานๆ พอเราชินกับทุกๆอย่าง เราจะเริ่มเบื่อและคิดอยากจะทำสิ่งที่ต่างออกไปอีก

ถ้ามีเวลา ผมจะหาทางที่ทำให้ตัวเองไปเห็นสิ่งใหม่ๆ บางทีผมจะขับรถไปเรื่อยๆ(ถ้ามีตังค์เติมน้ำมัน) หรือไปเดินเล่นในที่ใหม่ๆที่ผมยังไม่เคยไป มันไม่จำเป็นว่าต้องหรูหรา แค่ได้บรรยากาศ หรือถ้าต้องอยู่บ้าน ผมจะหาสิ่งใหม่ๆทำ (อาจจะเป็นสิ่งเดิมๆ แต่ทำใหม่) เช่น เขียนอะไรใหม่ แต่งห้องใหม่ หรือ อะไรก็ได้ใหม่ อย่างน้อยหนึ่งอย่าง เช่น ปะรูในถุงเท้า หรือว่า เอาถังขยะไปตากแดด มันดีนะพี่ และผมว่ามันจำเป็น มันยังทำให้ผมรู้สึกว่า " โอเค ชีวิตมันต้องเป็นแบบนี้ดิวะ! " หรืออะไรประมาณนั้น